Aksaray’da Hayvanlar

Son günlerde maalesef hepimizin farkında olduğu gibi hayvanlara şiddet arttı. Hatta insanlara da. Kötü haberi duyanın çoğu şiddete meylediyor. Tabiri caizse eşeğin aklına karpuz düşüyor. Sakarya’da küçük köpeğin uzuvları (patilerini ve kuyruğu kesen halen yakalanmadı) kesildi ve ülkemizde sıradışı bir tepki oluştu. Bundan daha fecileri de yaşanmıştı ama bu olay karşısında insanımız çok üzüldü. Yavru olmasından ziyade köpeğin sevimliliği, o kadar acıdan sonra bile bakışlarındaki mânâ insanın ciğerini delip geçti. Ben şahsen köpeğin bakışlarında “ey zalim ve vahşi insanoğlu! Sizi Allah’a havale ediyorum” utandırıcı dersini gördüm. Başka zalimler yüzünden tüm insanlar etkilendik. Tüm insanoğlu olarak etiketlendik, yerin dibine girdik. Cinsimiz olan bir yaratık yüzünden çok mahcup olduk. İşte bu duygularla birlikte Aksaray’da da benzer hadiseler olmuş mu, hayvanlara nasıl davranılmış diye düşünürken böyle bir yazı döküldü kalemimden. Evvela şunu söyleyeyim ki, geçmişle günümüz birçok konudan çok benziyor. Önceden de iyi ve kötü insanlar vardı, şimdi de! Geçmişte de zalimlikler yaşanmış, yaşanıyor şimdi de! Günümüzde olduğu gibi evvelinde de hayvanlara şiddet varmış. Fakat günümüzde sayı daha fazla burası muhakkak. Önceden ayıplamanın, dışlamanın, tecrit etmenin yanında caydırıcı ceza daha çok muydu burası tartışılır. Lakin belgelere baktığımızda Aksaray’da bir zamanlar eşeğe fazla yük yükleyenlere ceza uygulandığını görüyoruz. Ben bu kayıtları kitaplarımda yayınladım. Mesela 2014’te yayımlanan “Aksaray’ın tek şer’iyye sicili”nde okuyabilirsiniz.

Başlıktaki “Aksaray’da hayvanlar” iki türlü okunabilir: eziyet gören ya da korunan dört ayaklı hayvanlar ve bunlara eziyet eden gaddar iki ayaklı hayvanlar!

Zevkine kedi-köpek öldürenleri mi duymadık yoksa yasak olmasına rağmen anız yakarak birçok hayvanı katledeni mi görmedik?

Aslında tercih etmek bizim elimizde. İslamiyet ve insaniyet hayvanları korumayı emretmiyor mu? Ayet-i Kerimelerde hayvanlara eziyet edilmemesi defalarca emredilmiyor mu? Peygamberimizin hayatını anlatan kitaplarda benzer hadiseler anlatılmıyor mu? Geçmiş dönemi anlatan kitapların tamamına yakınında hayvanlar için özel bölümler yok mu?

Ne oluyor da biz insanoğlu canileşiyoruz? Nasıl oluyor da bu kadar acımasız olabiliyoruz?

Eğitim evden başlar. Nokta! O yüzden evvela çocuklarımız daha bebekken hayvanlara şefkatle yaklaşan ebeveyn görmeli. Sokaktaki hayvana su-ekmek veren ağabey-abla görmeli. Hayvan sevgisinden bahseden teyze-amca görmeli. Hayvanlar için fedakârlık yapan dayı-hala görmeli. Görmeli ki, çocuk büyüdüğünde “hayvanları koruma” günü bile çok soğuk, çok itici olsun. O kadar doğal olsun ki, “hayvanları koruma” diye bir şey akla bile gelmesin. Hayvanları koruyacak tehlikeli kimsecikler kalmasın!