Eski Fotoğrafların Önemi

Sadece bir şehrin tarihini araştırırken nostaljik yolcululuğun bileti değil aynı zamanda eski fotoğraflar bir konuda yerine göre en önemli belki de tek ve de ikna edici kanıt olabilir. Yakın zamanlarda bununla alakalı çok farklı hadiseye rastlıyoruz değil mi?

Malumunuz satırların yazarı da eski fotoğrafların tutkulu bir aşığıdır. Sadece Aksaray fotoğrafları değil diğer şehirlerin hatta çok uzaklardaki ülkelerin de fotoğrafları dikkatimi çeker. Nereden nereye sualinin en güzel cevabını veren eski fotoğraflardır çünkü. Bir fotoğraf da elbette ayrıntı bilinince daha da anlamlı olur. Bilgi için fotoğrafa ihtiyaç olduğu gibi fotoğraf için de bilgi gerekir. Fotoğrafları bir yerden temin etmek değildir marifet; görüntüye ses verebilmektir. Bu fakir ikisi için de uğraşıyor. Derlediğim fotoğrafların tercümanı olmak için sözlü tarih çerçevesinde ihtiyarlarla sohbet ederken en az on bir katı mesaimi de Osmanlıca gazeteler başta olmak üzere hatıra-anı türündeki kitapları okumağa ayırıyorum.

On dört yıldır Aksaray üzerine araştırmalar yapıyorum. Özellikle son dokuz yıldır ise eski(meyen) Aksaray fotoğrafları üzerine yoğunlaştığımı bilmeyen yoktur galiba. Geçtiğimiz yıllarda iki cild eski fotoğraf albümü yayınladım. (Bu albümlerden tek kuruş dahi telif almadım. Bu çalışmalarımdan para kazandığımı dillendirip aklınca beni yıpratmak isteyenler elbette hasetlikleriyle beraber ifşa olup kendilerini yıpratmaya devam ediyorlar. Çünkü kıskançlık insanı yer bitirir.)

Birkaç yıldır da sosyal medya üzerinden Aksaray sevdalılarına üzerinde filigranlı eski fotoğraf paylaşıyorum. Bunu neden yaptığımı elbette biliyor ve hak veriyorsunuzdur. Çünkü bu tekniği neredeyse tüm arşivler yapıyor. Çünkü emek hırsızları sizden izin almadan kullanabiliyor. Ben de istiyorum ki, amaç sadece Aksaray özlemini gidermekse o şeffaf yazı sizin görüşünüzü etkilemez. Eğer amaç fotoğrafı bir yerlerde kullanmak ise o zaman izin alırsınız ve ilmî çerçevede müstefid olursunuz.

Bu fotoğrafların herkesin malı olduğu ve bu şekilde bir sınırlandırmanın yanlış olduğunu iddia edenlerin tezini çürütmeye kalkmayacağım. Çünkü bu kadar yanlış bir düşüncenin sahibine bir şeyler anlatmak imkânsız gibidir. Bu mantıkla hareket edersek hiçbir şeyde düzen kalmaz. Aslında “bu fotoğraflar kimsenin değildir” diyenler hasedini belli ediyor. Ulaşamadığı fotoğrafların elinde olmayışına isyan edip araştırmacıya dolaylı kıskançlığını izhar etmiyor mu? Hatta bazılarının elinde belki de binden fazla fotoğraf varken bunlardan otuz-kırk tanesini paylaşıp “istediğiniz gibi kullanabilirsiniz. Üzerine yazı yazmak âdetim değildir” diyerek kendi kendine yalancı diyor. Nasıl mı? Şöyle ki, madem elinde ne varsa paylaşmaya hazırsın neden binde birini ve de çözünürlük yönünden en kötülerini paylaşıyorsun? Reklam yapacaksan piyasada olmayan eski fotoğrafları temin edersin. Emek verir bulursun. Sonra da eski gazeteleri erinmeden günlerce tarayıp bilgi kırıntılarıyla eski fotoğrafları buluşturursun. Araştırmacının emeğine saygısızlık elbette karşılıksız kalmayacak.

Bu kardeşiniz hasetler yüzünden elbette işini aksatmayacak. Allah ömür verdiği sürece eski fotoğrafları hem emek hırsızlarından koruyacağım hem de en güzel şekilde değerlendireceğim.

Dualarda buluşabilmek temennisiyle.

(minik bir not:  Birçok araştırmacı (bazıları akademisyen) “Fıratçığım, bu fotoğraf filan boş iş, belgeyle filan uğraş” diyor. Hâlbuki on bir kitabımdan sadece ikisi eski fotoğraf albümü diğerleri ilk defa gün yüzü gören belgelere dayalı kitaplardır. El-hâsılı bu akademisyenler bir bakıyorsunuz “şu konuda eski fotoğrafa ihtiyacım var,  mümkünse yardımcı olur musun?” diyor. İşin açıkçası zamanında burun kıvıranlara ben tam tersini yapıyorum ve elimden geldiğince yardımcı oluyorum, olmaya da devam edeceğim. )