Keşke
Gençken hep genç kalacakmış gibi düşünürüz. Çok güzel bir iş fırsatını elimizin tersiyle çevirir ve daha iyisini bulacağımızdan çok emin olarak yeni arayışlara ve umutlara kapılırız. Evet bazen “iyi ki” dediğimiz durumları da yakalarız. “İyi ki evet dememişiz, iyi ki beklemişiz” dediğimiz… Ancak bu her alanda ve her zaman karşımıza çıkmaz.
İyi ki ler, keşkeler kadar yer almaz ömrümüzde. Bir kişi bile yoktur “keşke” demeyen… Hayatımızın bir bölümü yapmak isteyip yapamadıklarımıza yanmakla geçer. Elimizde fırsat varken kaçırdıklarımıza… İsteyip de vazgeçtiklerimize… Sevip de alamadıklarımıza… Önceden istemeyip sonradan pişman olduklarımıza… Kısacası “keşkeler” hep var olmuştur hayatımızda.
“Buralar parayla mıydı? Öğrenci harçlığımı biriktirsem kocaman bir arazi alırdım” diye hayıflanmayan bir büyüğümüze, “ah okusaydım, o okulu tamamlasaydım” demeyen bir yakınımıza rastlamayanımız yoktur. Hayatın geri dönüşü yoktur. Bunu biliriz ama pişmanlıklarımızdan ve keşkelerimizden de söz etmeden duramayız.
Elimizde olmadan kaçırdığımız fırsatları pek önemsemez ve hatırlamayız ama bile bile yapmadığımız işlerin pişmanlığını hep dilimizde ve yüreğimizde taşırız. Keşke o gençle evlenseydim. Keşke o işe evet deseydim. Keşke o okula kayıt olsaydım. Keşke o evi alabilseydim. Keşke o yolculuğa çıksaydım… Keşke o teklifi kabul etseydim… Liste uzaaar gider. Bir de bakmışız ki, keşke dediğimiz her şey için artık çok geç kalmışız.
Cesurca atılan her adım her zaman olmasa da genellikle bizi doğru yola çıkarır. Zamanında yaptığımız hatalardan ders alarak hayatımızı daha yaşanır hale getirmeliyiz. Örneğin; arada bir sağlık kontrolü yaptırmalı, hastalıkların genellikle sinsice beslenip, aniden ortaya çıkabileceğini, ilerde “keşke” dememize sebep olmadan bulunmasına ve tedavi olmaya dikkat etmeliyiz. Kendi keşkelerimizi ve pişmanlıklarımızı bir ders olarak alıp, bizden sonrakilere öğüt olarak vermeliyiz.
Okumamış ebeveynler çocuklarını okutmalı, erken evlilik yapmış anne babalar, çocuklarını evlenmeleri için baskılamamalı, dayak yiyerek büyümüş yetişkinler, kendinden sonraki nesle aynı zorbalılığı uygulamamalıdır.
Aslında ne yaparsak yapalım keşkelerimiz olacaktır. Daha mağazadan çıkmadan “keşke bu ayakkabıyı değil de diğerini alsaydım.” gibi küçük pişmanlıklardan tutun da; “keşke bu şehirde doğmasaydım” gibi elimizde olmayan konular da dahil olmak üzere, bu pişmanlık cümleleri bizimle yaşamaya devam edecektir.
Kararlarımızdan memnun olmayı başarmak, çizdiğimiz yolun doğru olduğunu kabul ederek mutlu olmaya bakmalıyız. Çünkü geçmiş yaşanmış bitmiştir. Gelecek ise henüz var olmayandır. O halde şimdiyi en iyi şekilde değerlendirelim. Bir daha da “keşke” ile başlayan cümleler kurmayalım. Esen kalınız…