Önce Doktorlar ve Eczacılar Okusun! -3-

“Evvela hastanın adını, yaşını, mahallesini sordu. Kadın bilâ tereddüt ve pürüzsüz sesiyle cevap veriyordu. Asabı tutarak sualleri tekrar etti. Kadın da cevap yerine hırıltı başladı ve derhal asab bırakıldı. “İşte” dedi, “tehlikeli yeri anladınız ya?”. Bu çok nazik ameliyata devam ederken itiraf ederim ki biz ayakta ve sigara içememekte çok ve pek çok yorulmuştuk. Nihayet ur alındı. 500 grama yakın bir ağırlıkta.

Şimdi yine ameliyat başlıyor. Yani terzilik. Öyle ya, açılan büyük bir yeri kapatmak lazım. Bu da yapıştırmak ile olmaz ki! Operatörlere mahsus iğne iplik işe başladı. Dikmek de kesmek kadar zor. Müteaddit yerler ve kan damarları bağlandı. Birçok yerler dikilerek birbirine raptedildi. Ve nihayet bunlar da bittikten sonra boğazın kesilen derileri yan yana getirilerek mini mini güzel tenekeye benzer kıskaçlarla bağlandı ve ameliyat bitti. Ameliyattan sonra kadın masadan hem de muavenete muhtaç olmaksızın indi ve ury gördükten sonra aşağıda ameliyatın sonunu bekleyen oğlu ve çocuklarının kendisini görmelerini istedi. Operatör Bey bunun yarın olabileceğini söyledi ve karyolasına gönderdi. Karyolasına uzandıktan sonra ihtiyar anneye geçmiş olsun demekle ve sevincine iştirak etmekle operatör beyin bürosuna geçtik. Itiraf edilmek lazım gelirse hastadan ziyade operatör Bey’e geçmiş olsun demek daha doğrudur. Filhakika mükemmel yorulmuş bir haldeydi. Kıymetli operatörünüzü zaten fazlaca izaç [bunaltma] etmiştik. Ziyadesi doğru değildi. Ellerini hürmetle sıktık ve derin bir inşirahı kalple bu hakiki sıhhat yurdundan ayrıldık.

Bir iki aylık mükerrer ve mütenevvi ve çok ehemmiyetli ameliyatın muvaffakiyetle yapılması artık ispat etmiştir ki hastanemiz son sistem ve hepsi yeni alât ve edevat ile mücehhez ve bu hastanenin başında çok muktedir kıymetli bir mütehassısımız var. Ve artık tecrübeler bize ispat ediyor ki hiç tereddüt etmeden herhangi bir ameliyat için operatörünüze, hastanemize müracaat eder ve gidebiliriz. Artık Aksaray da böyle bir müesseseye, böyle bir mütehassısa malikiyetle bihakkın iftihar edebilir. Ve artık memleketin en büyük ve hayatî bir ihtiyacını temine muvaffak olan ve birçok yaralı ve hastaları ameliyat için Konya ve İstanbul’a giderlerken yollarda ölümden kurtarmaya yegâne sebep olan büyük valimiz beyefendi ile aziz Meclis-i Umumi’si en büyük ve derin iftihar hisleriyle meşbu [doymuş, kanmış] olabilirler. R.”

Evet, üç bölüme ayırıp sizlere hatırlattığım tarihî kıymeti olan haber-yorum böylece bitiyor. Ama birkaç şey daha yazmak gerekiyor. Öncelikle Operatör Cevat Bey’in tek kare de olsa fotoğrafını bulamamanın can sıkıntısını yaşıyorum. Hakkında bildiğimiz birkaç şey var. O da 1928 yılının ekim sonlarında Aksaray’a tayin olunduğu ve 1931 yılında hazırlanan “Aksaray Vilayeti’nin tarihçesi” isimli eserde kadronun boş gözüktüğüdür. Yani Aksaray’da çok az görev yapmış ama çok sağlam bir iz bırakmış. Cevat Bey’le birlikte Eczacı Vasıf Bey’in de her zamanki gibi iyi işlerde muhakkak bulunduğuna bir daha şahit olduk. Cümlesine Allah gani gani rahmet eylesin.

Ayrıca Mukayyit-zâde Atıf’ın gazeteye verdiği “Teşekkür” ilanında Cevat Bey’in başarısını okuyoruz. Şöyle diyor ilanda: “Hayatı tehlikede bulunan Refikamın imdadına yetişerek hayatını kurtaran muhterem operatör Cevat beyefendi ile Sıhhiye Müdürü muhteremi Şükrü Beyefendi’ye şükranlarımı sunarım.

Cevat Bey’in şimdilik fotoğrafını bulamadıysam da yazıda ismi geçen iki kıymetli insanın fotoğrafları var. Sıhhiye Müdürü (yani bugünkü ismiyle İl Sağlık Müdürü) Şükrü Bey ve Eczacı Vasıf (Otyam) Bey. Vasıf Bey sıradan bir eczacıya asla benzemez. Her taşın altında o vardır!.. Ama bu taşlar yoldaki, sokak ortasındaki insanlara eziyet veren taşlardır. İşte merhum Otyam bu taşları kaldırmak için elini uzatır. Bazen tüm bedeniyle sırtlanır taşı kaldırmak için.