Kış Dileği

Kara kapkara bir kış önümüzde… Buz gibi…

Aralık; bu buz gibi kışın ilk ayı iken , koskoca bir yılın da son ayıdır.

Adettendir ya… Yeni yıla girerken bir çok dilek tutarız … Yeni yıldan beklentilerimizle ilgili.

Yeni yıl kışla gelirken ben de diyorum ki:

O halde bir dilek tut kışa dair.

Kar yağsın da , tarlalara yorgan, tohumlara besin olsun.

Yıl bitsin de, daha güzeli gelsin. Huzur, barış mutluluk dolu olarak…

Bir dilek tut kışa dair, ne varsa götürsün giderken eski yıl. Tedavisi olmayan hastalıkları, yoksulluğu, üşümeyi, açlığı, zalimliği, korkuyu… Sevimsizliği, suratsızlığı, bağırmayı, çığlığı, karanlığı, hatta gençlerin ölümünü de alsın gitsin!

Bir dilek tut kışa dair:

En çok da çocuklar üşümesin. Hepsi iyi beslenebilsin. Aşı olabilsin. Doktora gidebilsin. Karınları tok, sırtları pek olsun. Anne babaları yanlarında olsun. Tombik olsun yanakları… Pembe pembe olsun. Yüzlerine hüzün değmesin. Eksi kırklarda, askerde olan babasının olmadığı, camı kırık ev yüzünden donarak ölmesin bebekler…

Hastanesi olmayan , yolu kardan kapanan uzak yerlerden, babasının sırtında cenazesi taşınmasın…

Gençleri de unutma dilek tutarken. Asker ocağında yemekten zehirlenip ölmesinler. Üşümesinler. Sağ salim dönsünler baba ocaklarına.

Başarıyla okuduğu okullarda yersiz yurtsuz kalmasınlar. Mezun olunca hemen iş bulsunlar. Sevdikleriyle evlenip barklansınlar. Borçsuz Harçsız kursunlar yuvalarını…

Devlet okullarında , Atatürk ışığında okuyup, aydın insanlar olarak yetişsin evlatları. Yanmadan, tacizlere uğramadan yetişip büyüsünler.

Hayvanlar donmasın. Aç kalmasın. Eziyet çekmesin. Orman alanlarına, bozkırlara, insan eli değmesin. Yakılmasın, yıkılmasın. Aç kalan doğa hayvanları köylere inmek zorunda kalmasın. Açlıktan kış uykusundan uyanmasın…
Avcılık yasaklansın. Spor sayılmasın. Küçücük bedenleri kocaman silahlara hedef olmasın!

Hayvanlara zarar veren sapık cani insanlara en ağır cezalar verilsin. Caydırıcı olsun. Para cezası değil; mala değil cana kıyan katil cezasına çarptırılsın.

Bir dilek tut kışa dair:

İnsan insana eskisi gibi selam versin. Yaşlılara saygı duyulsun. Eskimiş bir eşya gibi oradan oraya atılmasın. Ömürlerinin sonunu evlatları ve torunlarının arasında mutlu yaşasınlar. İnsanlar sokakta, birbirine düşmanca bakmadan, “biz- siz” ayrımı yapmadan gülümsesin. Paylaşamadığımız ne varsa, bu dünyada bırakıp gideceğimizi anımsasınlar. Arkamızdan “ne iyi insandı” diye anılmayı, güzel iz bırakmayı önemsesinler.

O zaman o kara kapkara kış, kar beyazına dönüşmez mi?

Dileklerimiz; “zengin olayım, iyi olayım, hep bana, tek bana” cinsinden , “benden başkası beni ilgilendirmez” şeklinde olmazsa, hep bahar olmaz mı mevsimler?

Çok güzel bir yıl diliyorum o halde ben de. Doğruluk, dürüstlük, iyilik bizimle olsun.

MUTLU YILLAR