En Büyük Eksiğimiz; Sevgi

Bundan 10 yıl,20 yıl ya da 30 yıl önce yaşayanlar anlatırlar. İnsanlar birbirlerine ne kadar hoşgörülüydüler. Aralarında sıcak bağlar vardı. Sevgi,dostluk,kardeşlik tüm yurdumuzda yaşanırdı. Bunu istisnasız herkes kabul eder. Yıl oldu 2016.

Nefretin yaşandığı,bencil,egoist bir toplum olduk. Her gün şiddet olaylarının yaşandığını duyuyor ve görüyoruz. Güzel ahlaktan eser kalmadı yurdumuzda. İnsanların çoğu sinir hastası haline geldi. Sosyal Medya kavga ve hakaret için kullanılıyor. Hayvanlara dahi eziyet eder oldu bazıları. O zaman bazı sorular soralım ve bunların cevaplarını düşünelim kendi kendimize ! Öyle ya… Sorunları görüp de herhangi bir çözüm sunmamak mantıksızlık olur. Bir insan eliyle ya da fikriyle mutlaka gördüğü yanlışlığı düzeltmekle mükelleftir. Güzel dinimiz İslam’da bize bunu emreder. İyiliği emretmek,Kötülükten men etmek Allah’ın üzerimizdeki bir emridir.

Tekrar konumuza gelelim. Biz neden böyle olduk ? Yılların geçmesi ile bir bağlantısı var mı tüm bu olayların ? İnsanlar sevgi yerine, Neden nefreti tercih ederler ? Neden kavga,dövüş yerine barışa yönelmiyoruz ?

Biraz felsefi ve ideolojik olarak araştırdığımızda eğitim sistemimizin Materyalist bir eğitim sistemi olduğunu hepimiz görürüz.Materyalizm yani Maddenin Dünyaya hakim olduğu bir ideolojidir.Dinimize tamamen aykırı olan bu ideoloji, gencecik çocuklarımıza, kardeşlerimize okullarda,üniversitelerde,Gazete ve Televizyonlarda,Sosyal Medyada sürekli anlatılmaktadır. Bu ideolojide anlatılan, İnsanın bir çeşit hayvandan türediği, ölünce yok olacağı, ahiretin olmadığı ve bu yüzden de güzel ahlak gibi soyut kavramların gereksiz olduğu telkininin verilmiş olmasıdır.Özetle, Allah’ın,Ahiretin,Dinin,Kuran’ın,Peygamberin olmadığı bir hayatı yaşadığımız bilgisi verilir bizlere.Bu telkini alan insanlarda büyük değişiklikler olur. Bunu zaten görüyoruz. Ahirete olan inanç kalkınca, ölüp yok olmadan önce tüm dünya zevklerini tatma arzusuyla dolar. Ardından bu, büyük bir hırsa dönüşür. Aklın,iradenin,imanın ve güzel ahlakın olmadığı ve yalnızca dünyanın zevklerinin peşinden gidilen bir hayata dönüşür. İşte bu yüzden Kuran’ın ve Kuran ahlakının yaşanması ve öğretilmesi zaruridir. Ayrıca bu sapkın ideolojiye de, bilimle en güzel bir biçimde cevabı verilmelidir.

“Eğer şükreder ve iman ederseniz, Allah azabınızla ne yapsın ?”  (Nisa Suresi, 147)

Sevgilerimle

Hüseyin Uçkun