İnsan Olmak! (Olabilmek)
- 06.07.2017
- 846 kez okundu
Belediye Basın Bürosu’ndan Savaş Ulukaya kardeşimiz çok nefis bir yazı paylaşmış.
Herkesin (özellikle siyasetçilerin) birbirini yediği, birbirinin kulusunu kazdığı bir ortamda, mutlaka okunulması ve ders çıkarılması gereken bir yazı.
Savaş kardeşimin Facee’ye attığı yazıyı aynen paylaşıyor ve yorum dahi yapmıyorum:
(İnsan olmayı öğretiyoruz
Üzmüşler çocuğu, diğer çocuklar. “Senin baban çöpçü, sen de pis kokuyorsun” demişler. Vicdan duygusu tam gelişmemiştir okul öncesi çocuklarında. Zaman zaman böyle acımasız olabilirler. Sonuçta hepsi çocuk işte. Kırmışlar yavrucağın kalbini. Çocukların güzel yanıdır gönülleri, kırılsa da çok, hemen toparlanmaya meyillidir. Yetişkinlere benzemez, kin gütmezler.
Konuştum babayla. Çok üzüldü, çocuğunun üzülmesine. Dağ gibi adam gözyaşlarını ilk kez ayırdı gözlerinden belki de. “Üzülmek yetmez dedim, bir planım var. Dahil olur musun?” Kabul etti seve seve. “Pis ülke” oyunu oynattım çocuklara bir gün. Türetilmiş (uydurma) bir oyun. Ne bulduysak attık yerlere. Bu arada “kötü koku spreyi” sıktık sınıfa, çocuklar görmeden tabi. Birazdan sınıf dayanılmaz bir kokuya karıştı. Dedim niye böyle oldu* Dediler öğretmenim çöplerden, pislikten. Durun dedim, bakın kapıya, biri gelecek, kurtaracak bizi bu pislikten, kokudan.
Pür dikkat kapıya bakıyor hepsi. Yepyeni sıfır çöpçü kıyafetleri, süpürgesi ve faraşı ile giriyor kahramanımız. Çocuklar büyüleniyor sanki. Bak bak bitiremiyorlar. 1.90 boy. Heybetli mi heybetli çöpçümüz. Başlıyor hemen temizliğe. Bende pencereleri açıyorum hemen. Temiz hava nüfuz edince etkisini kaybediyor kötü koku spreyi. Yardımcı öğretmenimiz de yasemin kokulu oda spreyini sıkıyor birkaç fıs. Çocukların gözü bizi görmüyor zaten. Ama içlerine doluyor mis gibi çiçek kokusu.
Sonra yarım ay düzeninde oturuyoruz çöpçünün karşısına. Konuşuyor prova ettiğimiz gibi. “Çöpçüyüm ben” diyor. “Siz sabahları uyurken daha, yada gece yarısı mahallenizin çöplerini topluyorum. Arkadaşlarım da var. Onlar da topluyor. Çöpler toplanmasa sokaklardan, her yer bugün sınıfınızın koktuğu gibi kokar. Çöpçülük zordur çocuklar. Çok zor iştir.”
Anlatıyor uzatmadan. kısa, öz, keskin. Anlattıkça daha da büyüyor adam.
Nasıl dinliyorlar anlatamam. Gözlerini hiç ayırmadan. Hele oğlu. Gurur duyuyor babasıyla ve her sözünde hayran oluyor ona. O bakışa ömür verilir inanın bana. Sonra fotoğraf çektiriyoruz hepimiz kahramanımızla. Alkışlarla ve aşkla uğurluyoruz çöpçümüzü. Bir baba, bir oğul. Tedavi edilmiş iki yürek. İşimiz bu. Yüreğe dokunmak. Hanımlar, beyler! Bir çocuğun alın teriyle para kazanan babasının mesleğinden utanmasına dayanamam. Dayanırsam, öğretmen olamam.
Ertesi sabah soruyor birkaç veli. “Bizim çocuk akşamdan beri büyüyünce çöpçü olacağım diyor. Siz ne öğretiyorsunuz bu çocuklara Allah aşkına?”
Gülümseyerek cevap veriyorum. “İnsan olmayı öğretiyoruz.”…).
- Kaynak Kitap Vurgununa Neşter - 28 Eylül 2018
- Yolsuzluğu Nasıl Kapatırız? - 24 Eylül 2018
- İnanmayanların Cebi Yanacak - 21 Eylül 2018
- İşte Bu Olmadı Haluk Başkan! - 31 Ağustos 2018
- Kimi Şov Yapar Kimi İş - 29 Ağustos 2018
- Şov Yapmayın, Birleşin - 30 Temmuz 2018
- Boşuna Bağcı Dövmeye Çalışmayın - 2 Temmuz 2018
- Aydoğdu, Hamlesini İyi Yapmış - 7 Haziran 2018
- Kimse Bezirganlık Yapmasın - 30 Mayıs 2018
- Tepkiler Nasıl Tolere Edilir - 26 Mayıs 2018
- Partiye Üye Misiniz? - 9 Mayıs 2018
- Doğru Söyleyeni… - 7 Mayıs 2018
- İYİ Parti’de liste 1 savaşı - 1 Mayıs 2018
- Siz Eskil’e, Eskil Kendine Nasıl Hesap Verecek? - 2 Nisan 2018
- Kıssadan Hisse! - 20 Mart 2018
- Belediye Başkanlığına Yeşillenenlere Duyuru! - 19 Mart 2018
- Binasından Korkuyorlar, Yönetmeye Kalkıyorlar - 15 Mart 2018
- Buram Buram Seçim Kokuyor - 19 Şubat 2018
- Paralı Park Doğru Karar - 14 Şubat 2018
- Önceliğimiz Demiryolu İmiş! - 6 Şubat 2018