Yine Şehit Yine Yas
Nasıl kahpelik bu
Kime özgü kime has?
Kalleşçe kurulmuş pusu
Yine şehit yine yas…
Aziz Milletim,
Bunca zamandır yazılanlar yazıldı, söylenenler söylendi. Gelinen nokta sözün bittiği yer.
İnsan olup da yüreği parçalanmayan kim olabilir ki?
Cumartesi akşamı İstanbul Beşiktaş’da oynanan Beşiktaş-Bursaspor maçının bitmesinin ardından Bursaspor taraftarının staddan çıkışının sonrasında Çevik Kuvvet polislerinin toplandığı noktaya bombalı araçla hain bir saldırı yapıldı.
Bu yazının yazıldığı saatte hain terör saldırısında şehit sayısının 44, yaralı sayısının ise 155 olduğu bildirildi.
Korkum bu sayının daha da artması; temennim ise bu gibi terör olayının bir daha yaşanmaması.
Bizler ekranlardan izlerken dayanamıyoruz da hastanelerde o vahşet ortamını gören ve onlarca yaralıya tedavi ile yardım etmek isteyen doktor ve hemşirelerimiz nasıl dayanıyor Allah bilir.
Bakın bir hemşiremiz yaşanan bu vahşet sonrası yaralı polislerin tedavisini yaparken ne hissetmiş..
Ben okurken gözyaşımı tutamadım bakalım siz tutabilecek misiniz?
İşte o hemşirenin yazdığı yazı:
“Dün gece 26 yaşında bacağı ve kaburgaları kırılmış vücudu yanık et ve barut kokan polis bir hastam, “Hemşire hanım çok ağrım var, dayanamıyorum bağırıyorum; diğer hastaları çok mu rahatsız ediyorum” dedi.
O durumda bile hala kendini değil, diğer insanları düşünüyordu.
Ara ara arkadaşlarının durumunu ve şehit sayısını soruyordu.
İsyan etmiyordu, özel ilgi istemiyordu, söylediklerimize harfiyen uyuyordu.
Yakınları da ortalığı yakıp yıkmıyor üstümüze yürümüyorlardı, yoğun bakımın kapısında metanetle bekliyorlardı.
Sadece o değil dün gece baktığım ve konuşabilecek durumda olan bütün hastaların tutumu böyleydi.
Çoğumuz gözyaşlarımızı tutamadan çalıştık bütün gece.
Televizyondan izlemek gibi değil orda olmak, çiçeği burnunda gençlerin ellerinizin arasından kayıp gitmelerini izlemek, yaşasalar bile sakat kalacaklarını bilerek yaralarını sarmak.
Televizyondaki birer sayıdan ibaret değil onlar, hepsinin bir hikayesi ve ellerinden alınmış bir gelecekleri var.
Nasıl kıydınız onlara!!!
Nasıl vicdanınız el verdi!!!
Nasıl hesabını vereceksiniz bu gencecik vatan evlatlarının!!!”
Özlem Şeko / Şişli Hamidiye Etfal E. A. Hastanesi”
Sevgili Dostlar,
Yazılacak söz kalmadı demiştim yazıma başlarken. Ama sevgili Hemşire kızımızın yazdıklarını okurken o kadar duygulandım ki bakın neler döküldü yüreğimden:
YİNE TERÖR, YİNE KAN
Bitmedi… Bitirilmedi
Bak! Yine terör, yine kan
İnlerine girilmedi
Gider her gün yeni bir can
Bugün bu il, yarın şu il
Nerden çıkar belli değil
Ayırmaz hiç asker, sivil
Yanıp tutuşmakta vatan
Bu nasıl film, nasıl dizi?
Şehit verdik dizi dizi
Parçalayan neydi bizi,
“Kardeşsiniz” derken Kur’an?
Kaynıyorken şer kazanı
Kim kimdendir? İyi tanı
Amaç, bölmektir vatanı
Gözükmekte ayan beyan
Halil der ki: Belli yerim
Vatan için helal serim
Rabbimden şunu dilerim
Fitnelere girsin kıran
HALİL MANUŞ