Ömer Kâşif Nalbantoğlu

Aksaray’da ilklere imza atan hayırsever işadamı

ÖMER KÂŞİF NALBANTOĞLU

Ömer Kaşif Nalbantoğlu, nam-ı diğer Kaşif Ağa, 30.08.1901 doğumlu bir işadamıdır. Aksaray’da, yaşadığı dönem içerisinde özellikle kimsesiz çocuklar olmak üzere yoksul hemşehrilerine sayısız iyiliklerde bulunmuş yenilikçi bir kişidir. Ölümünden önce değerli ve büyük miktardaki taşınmazlarını kimsesiz çocuklar için yurt yapılmak üzere devlete bağışlamıştır. Bu yurdun inşasına 1990 yılında başlanmış 1997 yılında kimsesiz çocuklar için faaliyete geçmiştir. Aynı taşınmazlar üzerinde Aksaray’da Askerlik Şubesi binası yapılarak, Askerlik Şubesi faaliyete geçmiştir. Aynı şekilde İl Jandarma Komutanlığı (Garnizon Komutanlığı) binası da bu taşınmaz üzerinde yapılarak uzun yıllar faaliyetini yeni yerine taşınıncaya kadar sürdürmüştür.

Aksaray’da önemli sağlık ocaklarından 1 Nolu Sağlık Ocağı da bu aynı arsa üzerine yapılarak yöredeki çok sayıdaki kişiye hizmetini bugüne kadar sürdürmektedir.

Çok sayıda öğrenciye burs vererek okutmuştur. Aksaray’da yağlık ayçekirdeği yetiştirmeyi Sağlık Köyü’nde başlatmış ve Aksaray’da ilk defa ayçekirdeği yağ fabrikasını kurmuştur. 10.10.1978’de ebediyete intikal etmiştir.

Mahir Südemen bir yazısında Kâşif Ağa hakkında şu bilgileri vermektedir:

«Bulgaristan’da Türk Talebeler Cemiyeti Başkanı Ömer Kaşif Nalbantoğlu’na, mapushanelere gir-çıktan gına gelince Türkiye’ye kaçtı. Minnetsiz yaşama azmindeydi. Ayçiçeği ekimi için çiftçiyi teşvik etti. Siloların arkasındaki sanayi çarşısına yağ imalatı için küçücük bir imalathane kurdu. Borç-harç biçerdöver satın aldı. Adana ve Urfa taraflarında ekin biçti. Aksaray’da bu sayede teknolojinin öncülüğünü yaptı.

Askerlik şubesi eski hizmet binası hizmet veremez duruma gelince Milli Savunma Bakanlığı, arsa sizden-bina bizden dedi ama kimse arsasını vermedi. Bir de baktım Kaşif Ağa gazetenin kapısında.. “Mahir Bey! yazıklar olsun Aksaray’ın mütegalibelerine. Yüzlerce dönüm üzerine oturmuşlar. Şube için bir dönüm arsa vermiyorlar. Fakir-fukara vatani görevi için Niğde yolunu tepeleyecek. Merhamet, Merhamet! Ben veriyorum ne kadar arsa isterlerse. Lütfen yardımcı ol”.
Zamanla yaş yetmişi geçtikten sonra yalnız yaşadığı Kalealtı’nda eski zemin evde hasta yattığını öğrenince hastaneye götürdüm. Bir de baktım kocaman bir pasta ile matbaama geldi. Teşekkür ettikten sonra ağlayarak şöyle dedi: “Hasta yatağımda ben niye evlenip çocuk sahibi olmadım diye gözyaşlarım pınar oldu. Kendimi katiyyen affetmeyeceğim.”